โรคนี้มักไม่มีอันตรายร้ายแรง สามารถหายได้เองภายใน 10-14 วัน พบได้บ่อยในคนทุกวัย
สาเหตุ
ติดต่อโดยการสัมผัสถูกนิ้วมือ ผ้าเช็ดหน้า หรือผ้าเช็ดตัวที่ปนเปื้อนเชื้อแบคทีเรีย เช่น สเตรปโตค็อกคัส สแตฟีโลค็อกคัส สูโดโมแนส ฮีโมฟิลุส เป็นต้น
อาการ
ผู้ป่วยมักมีอาการตาแดง หนังตาบวม มีขี้ตาสีเหลืองหรือสีเขียวออกมาก บางรายอาจพบว่าตาติดกันจนลืมไม่ขึ้นเมื่อตื่นนอนตอนเช้าจนต้องใช้น้ำเช็ดออก ตาของผู้ป่วยจะเริ่มอักเสบเพียงข้างเดียวก่อนแล้วจึงลามมาอีกข้างหนึ่งในเวลาต่อมา ส่วนใหญ่มักพบว่าผู้ป่วยจะไม่มีอาการปวดตา เคืองตามาก ไม่มีอาการคัน และที่หน้าหูต่อมน้ำเหลืองจะไม่โต
สิ่งตรวจพบ
มักตรวจพบว่าผู้ป่วยมีอาการตาแดง หนังตาบวม มีขี้ตาสีเหลืองหรือเขียว
ภาวะแทรกซ้อน
ถึงแม้จะไม่ได้รับการรักษาก็จะหายได้เองภายใน 10-14 วันเป็นส่วนใหญ่ ที่อาจลุกลามทำให้กระจกตาอักเสบหรือเป็นแผลพบได้น้อยมาก
การรักษา
ทุก 2-4 ชั่วโมงให้ใช้ยาป้ายตาหรือยาหยอดตาที่เข้ายาปฏิชีวนะ เช่นขี้ผึ้งป้ายตาเตตราไซคลีน ยาหยอดตานีโอสปอริน และควรใช้ขี้ผึ้งป้ายตาก่อนนอนเพื่อป้องกันมิให้ตาติดกันตอนตื่นนอน และควรใช้น้ำสุกเช็ดขี้ตาออกก่อนใช้ยาทุกครั้ง
ให้ยาแก้ปวดถ้ามีอาการปวดมาก และให้กินยาปฏิชีวนะ เช่น ไดคล็อกซาซิลลิน หรืออีริโทรไมซิน ถ้าหนังตาบวมมาก
ภายใน 2-3 วัน ผู้ป่วยส่วนใหญ่มักจะมีอาการดีขึ้นและควรให้ยาต่อไปอีก 5-7 วัน แต่ควรนำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลถ้าให้การรักษาดังกล่าวแล้วอาการยังไม่ดีขึ้น
ข้อแนะนำ
1. อาจทำให้โรคลุกลามเป็นอันตรายได้ จึงไม่ควรใช้ยาหยอดตาหรือป้ายตาที่เข้าสตีรอยด์เป็นอันขาด
2. ควรนึกถึงตาอักเสบจากเชื้อหนองในไว้เสมอถ้าพบอาการตาอักเสบในทารกแรเกิด
3. อาจมีสาเหตุจากเชื้อแบคทีเรีย ไวรัส และจากการแพ้ ในเยื่อตาขาวอักเสบ เพราะการรักษาจะมีความแตกต่างกันจึงควรแยกให้ออก และมักจะเกิดจากเชื้อไวรัสถ้ามีการระบาดเกิดขึ้น