สำหรับผู้ใส่ใจในการรักษาสุขภาพ ทั้งสุขภาพกาย และสุขภาพจิต

เด็กไม่อยากไปโรงเรียน/โรคกลัวโรงเรียน(School phobia/School refusal)

เด็กบางคนอาจรู้สึกไม่อยากไปโรงเรียน กลัวโรงเรียน อาจมีเหตุผลมาอ้างได้ต่างๆ กัน เช่น กลัวครู กลัวเพื่อน ไม่สบาย เป็นต้น มักจะมีความกังวลหรืออาการทางกายเมื่อถูกบังคับให้ไป เช่น ปวดท้องหรืออาเจียน แต่จะหายเป็นปกติถ้าอยู่ที่บ้าน ส่วนใหญ่มักพบในเด็กอายุ 1-2 ปีแรกที่เพิ่งเข้าเรียน พบได้ในอัตราที่เท่ากันระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายเด็กไม่อยากไปโรงเรียน

สาเหตุ
การเลี้ยงดูในครอบครัวทำให้เด็กมีปัญหา เช่น พ่อแม่ตามใจให้การปกป้องลูกมากไปจนช่วยตัวเองไม่ได้ เด็กจึงอยากอยู่บ้านมากกว่าไปโรงเรียน กลัวโรงเรียน โดยมีเหตุผลมาอ้างต่างๆ กันไป เด็กบางคนอาจมีความเครียดและวิตกกังวลจากการที่พ่อแม่ทะเลาะกัน หรือญาติผู้ใหญ่ไม่สบาย ที่เกิดจากสิ่งแวดล้อมในโรงเรียนโดยตรง เช่น ถูกครูตี เพื่อนรังแก มักพบได้เพียงส่วนน้อย ถ้าพบอาการนี้เมื่อตอนวัยรุ่นหรือในเด็กโตมักมีสาเหตุจากปัญหาทางจิตที่รุนแรง เช่น โรคกลัว หรือโรคซึมเศร้า

อาการ
ในระหว่างเริ่มตื่นนอนจนกระทั่งก่อนเข้าเรียนเด็กมักจะบ่นวาปวดท้อง หรือมีอาการอาเจียน เป็นประจำทุกวัน อาการมักจะน้อยลงหรือหายไปถ้าเป็นวันหยุดหรือได้หยุดเรียน ในช่วงปิดเทอมหรือมีวันหยุดติดต่อกันหลายวันเมื่อเปิดเรียนเด็กจะมีความกังวลและไม่อยากไปโรงเรียน ซึ่งถ้าเด็กอยู่กับบ้านจะแข็งแรง เล่นได้ตามปกติ และร่าเริงดี

มักตรวจร่างกายแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด

การรักษา
1. ควรอธิบายให้พ่อแม่เด็กเข้าใจถึงสาเหตุของโรคถ้ามีอาการชัดเจนว่าเด็กมีอาการเฉพาะตอนเช้าในวันที่ต้องไปเรียนหนังสือ และทุเลาลงในวันที่หยุดเรียน ทั้งพ่อแม่และครูควรร่วมมือกันค้นหาวิธีและแก้ไขสาเหตุที่ทำให้เด็กไม่อยากไปโรงเรียน เช่น ปัญหาในโรงเรียน หรือในครอบครัว ช่วยเหลือเด็กให้มีความมั่นใจ คลายกังวล และให้ความอบอุ่นใจเพื่อให้เด็กไปเรียนได้ตามปกติทุกวัน แต่ถ้าเด็กมีความกังวลมากให้ไดอะซีแพม ขนาด 2 มก. วันละ 1-2 ครั้ง เป็นเวลา 1 สัปดาห์

2. หากสงสัยว่ามีสาเหตุจากโรคทางกายถ้าอาการไม่ดีขึ้นใน 1 สัปดาห์ ควรส่งโรงพยาบาลเพื่อตรวจหาสาเหตุอื่นๆ เช่น ตรวจอุจจาระเพื่อให้รู้ว่าเป็นโรคพยาธิไส้เดือนหรือไม่เพราะโรคนี้อาจทำให้เด็กปวดท้องเรื้อรังและอาเจียนได้ แต่อาจต้องปรึกษาจิตแพทย์ถ้ามีสาเหตุทางด้านจิตใจ

ข้อแนะนำ
เมื่อพ่อแม่และครูเข้าใจในปัญหาและร่วมมือกันแก้ไขอาการก็มักจะหายไปได้ใน 1-2 สัปดาห์ เพราะโรคนี้ไม่มีอันตรายร้ายแรงแต่อย่างใด มีน้อยรายที่ต้องปรึกษานักจิตวิทยาหรือจิตแพทย์ การหยุดเรียนนานๆ จากการไม่ยอมไปโรงเรียนของเด็กอาจก่อให้เกิดปัญหาต่อการเรียนของเด็กและเกิดปัญหากับพ่อแม่ด้วย

↑ กลับสู่ส่วนบนของหน้า