การรักษาความเจ็บไข้ได้ป่วยบางอย่างการแพทย์ตะวันตกก็ได้ใช้ถ้วยเพื่อดูดรักษาพิษจากอาการนั้นๆ มานานหลายร้อยปีแล้ว เทคนิคนี้ถูกนำมาใช้กันทั่วไป เพื่อรักษาฝี หรือหนอง รวมทั้งบรรเทาอาการของโรคข้ออักเสบ รูมาติซึม หอบหืด หวัด หรือเป็นไข้หนาวสะท้านในบางประเภท และยังคงเป็นส่วนหนึ่งของการแพทย์แผนจีนโบราณอีกด้วย
ถ้วยที่ใช้ดูดพิษ ต้องเป็นถ้วยที่ทำจากไม้ไผ่หรือแก้ขนาดต่างๆ ก่อนใช้จะต้องใช้ปากคีบคีบสำลีชุบแอลกอฮอล์แล้วจุดไฟ หรืออาจใช้เทียนธรรมดาก็ได้ ไปจ่อที่ปากถ้วยที่เอียงคว่ำไว้ ความร้อนจะทำให้อากาศภายในถ้วยขยายตัว โดยที่ส่วนหนึ่งจะเล็ดรอดออกไป แล้วจึงคว่ำปากถ้วยลงครอบผิวหนังของผู้ป่วย เมื่ออากาศในถ้วยเย็นตัวลง สภาพสุญญากาศบางส่วนที่เกิดขึ้นภายในจะทำให้ถ้วยติดอยู่กับผิวหนังพร้อมกับเหนี่ยวเนื้อเข้าไปในถ้วย ผิวหนังที่ถ้วยครอบอยู่จะแดงขึ้นเพราะมีโลหิตไหลมาที่บริเวณนั้นมากขึ้น
ซึ่งแพทย์ตะวันตกเชื่อว่า เมื่อโลหิตไหลเข้ามาอยู่ใต้ถ้วยก็จะดึงเอาความสกปรกออกจากอวัยวะและเนื้อเยื่อที่อยู่ใกล้เคียงมารวมอยู่ใต้ถ้วย บางครั้งจึงมีการกรีดผิวหนังใต้ถ้วยเพื่อให้พิษไหลออกจากร่างกายไปพร้อมกับโลหิต และแพทย์บางคนก็ยังใช้ถ้วยสำหรับดูดหนองในรูปแบบนี้อยู่
ระยะเวลาการปล่อยถ้วยดูดที่ครอบผิวหนังไว้จะขึ้นอยู่กับวัยและองค์ประกอบทางร่างกายรวมทั้งอาการป่วยของผู้ป่วยด้วย
เมื่อจะดึงถ้วยออกให้ใช้วิธีการออกแรงกดลงที่ผิวหนังรอบๆ ถ้วย
ทฤษฎีของจีนมีจุดมุ่งหมายในการใช้ถ้วยดูดเพื่อกำจัดพลังชี่ ในส่วนที่ไม่ต้องการหรือสิ่งที่ผิดปกติด้วยการดูดมาที่ผิวแล้วทำให้กระจายหายไป
เรียบเรียงโดย:สุวิชญ์ ปรัชญาปารมิตา