เป็นการเพิ่มอายุขัยให้ยืนยาวขึ้นด้วยการใช้ประโยชน์จากยา วิธีการ อาหารเสริม รวมทั้งการปรับเปลี่ยนสไตล์การดำเนินชีวิตและปัจจัยในด้านสิ่งแวดล้อม
ในเรื่องการยืดอายุแม้จะมีความคิดพื้นฐานมานานหลายปีแล้ว แต่ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1970 และต้นทศวรรษที่ 1980 มันก็เพิ่งมาเป็นข่าวเกรียวกราวมากในสหรัฐอเมริกา เป็นตอนที่บรมครูด้านการยืดอายุ ที่ชื่อ เดิร์ค เพียร์สัน(Durk Pearson) ไปออกรายการโทรทัศน์หลายหน และหลังจากนั้นก็ร่วมกับแซนดี้ ชอว์(Sandy Shaw) เขียนหนังสือคลาสสิคออกมาในปี 1982 มีชื่อเรื่องว่า Life Extension: A Practical Scientific Approach(การยืดอายุ: วิธีการด้านปฏิบัติที่มีหลักเกณฑ์ทางวิทยาศาสตร์) และในปี 1984 ตามมาด้วยหนังสือเรื่อง The Life Extension Companion(คู่มือการยืดอายุ)
ในปี ค.ศ. 1965 เดิร์ค เพียร์สัน เรียนจบจากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาจูเซ็ตส์ โดยได้รับปริญญาทางด้านฟิสิคส์ และเข้าชั้นเรียนพิเศษที่นั่นมามากพอที่จะได้ปริญญาทางด้านชีววิทยากับจิตวิทยาด้วย และเขาก็ได้เริ่มทำธุรกิจให้คำปรึกษาในเชิงวิชาการในด้านการบินอวกาศ พลังงานและการยืดอายุ หลังจากที่จบการศึกษามาแล้ว จุดมุ่งหมายการวิจัยด้านชีวการแพทย์ของเพียร์สันก็เพื่อ ยืดอายุขัยของมนุษย์
ในปี ค.ศ.1965 แซนดี้ ชอว์ ได้ปริญญาในสาขาวิชาเคมีมาจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอเนีย ที่ลอสแองเจลีส เธอเคยทำงานเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทใหญ่ๆ ที่ทำธุรกิจด้านอาหาร โภชนาการ เภสัชกรรมและเครื่องสำอาง ชอว์ได้ทำงานวิจัยค้นคว้าถึงกระบวนการชราวัยในแง่ชีวเคมี รวมทั้งวิธีการที่จะควบคุมกระบวนการดังกล่าวมาเป็นเวลาหลายปี
คนทั่วไปคิดว่ากระบวนการชราวัยนั้น เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ และต้องเกิดขึ้นเสมอเมื่อเวลาผ่านไป แต่จริงๆ แล้วเรื่องนี้เกิดขึ้นมาเองโดยธรรมชาติ ด้วยการทำงานของเซลล์ และการทำงานในด้านชีวเคมีต่างๆ ภายในร่างกายด้อยประสิทธิภาพลงไป
ระบบต่างๆ ภายในร่างกายของคนเราจะชราภาพลงในอัตราที่ต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าร่างกายจะซ่อมแซมตัวเองได้ดีแค่ไหน เมื่อเทียบกับความเสียหายที่ได้เกิดขึ้นมา มันมิใช่กระบวนการที่เกิดขึ้นมาโดดๆ
ความชราภาพจะเกิดขึ้น เมื่อความเสียหายเกิดกับระบบต่างๆ ในร่างกายมากเกินความสามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองได้ ดังนั้น โอกาสที่จะมีอายุยืนยาวและมีชีวิตชีวาอย่างต่อเนื่องก็จะลดลงหากหน้าที่ทางสรีรวิทยาบกพร่องลงไปมาก
การยืดอายุ มิได้มีเป้าหมายเพียงเพื่อเพิ่มอายุขัยให้อยู่ได้นานปีขึ้น แต่การปรับปรุงคุณภาพชีวิตและดำรงชีวิตอยู่ในสภาพที่ร่างกายและความคิด ทำงานได้ดีที่สุด นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้คือสิ่งที่สำคัญกว่า สำหรับคนที่แก่หง่อมทำอะไรแทบจะไม่ได้แล้ว การเพิ่มอายุขัยขึ้นไปอีกสัก 10 หรือ 20 ปี เป็นเรื่องที่ไม่สู้จะมีเหตุผลเท่าไรนัก
การยืดอายุมีระดับต่างๆ กัน ขึ้นอยู่กับเวลา ความพยายาม เงิน ความตั้งใจ และความมุ่งมั่นที่แต่ละคนมีในการทำตามอย่างที่ตั้งเป้าหมายไว้ ด้วยการใช้ความพยายามอย่างมีจิตสำนึก
แม้ว่ากิจกรรมการยืดอายุจะถือว่ามีลักษณะเป็นการช่วยตัวเองเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีข้อแนะนำว่าก่อนที่จะเริ่มต้น ให้ปรึกษาแพทย์ที่มีความรู้ในด้านการยืดอายุเสียก่อน และให้แพทย์คอยตรวจคุมการทำงานของร่างกายส่วนต่างๆ และสั่งยา หรืออาหารเสริมต่างๆ อยู่เสมอ
วิธีการยืดอายุ เป็นวิธีที่เรียบง่าย เพียงแค่หลีกเลี่ยงกิจกรรมที่เป็นอันตราย เช่น การสูบบุหรี่ การดื่มสุรา การออกกำลังกายในที่อากาศเสีย หรือการรับประทานอาหารมากเกินไปจนอ้วน ถ้าหากคนไหนยังยืนกรานที่จะรับเอาสารที่เป็นอันตรายเข้าไปในร่างกาย หรือไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนสไตล์การดำเนินชีวิต ก็อาจจะทดแทนด้วยการบริโภคสารอาหารที่มีราคาไม่แพงเพื่อต้านกับผลในทางเสื่อมของสารเหล่านี้ได้
การยืดอายุด้วยการบำบัดด้วยเซลล์เป็นๆ หรือจีโรวิทัล(Gerovital) เป็นวิธีการที่ซับซ้อนใช้ยาราคาแพง ร่วมกับวิธีการบำบัดรักษาอย่างอื่นๆ ที่มีเฉพาะในยุโรปและเม็กซิโกเท่านั้น ซึ่งต่างจากการใช้วิตามิน แร่ธาตุ และกรดอะมิโนต่างๆ
การยืดอายุแบบใช้เซลล์เป็นๆ (Live cell) มีการบุกเบิกขึ้นในสวิตเซอร์แลนด์โดยนายแพทย์พอล นีฮันส์(Paul Niehans) ซึ่งเป็นการฉีดเซลล์เป็นๆ เข้าไปในร่างกายเพื่อฟื้นฟูระบบต่างๆ ในร่างกายที่อ่อนแอและหมดเรี่ยวแรงลงไปแล้ว และเพื่อชะลอการชราภาพให้ช้าลง
ส่วนวิธีจีโรวิทัล(Gerovital Therapy) ผู้ที่พัฒนาขึ้นมาในโรมาเนียคือ ดร.อานา อัลซันส์(Ana Alsans) จีโรวิทัลนี้เป็นยาที่ใช้สำหรับฉีดเข้าไปในร่างกายเพื่อทำให้กลับเป็นหนุ่มสาวขึ้นมาใหม่ทำให้อายุยืนขึ้นและเสริมระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย
กลไกการชราภาพที่ได้มีการวิจัยอย่างกว้างขวางได้กำลังดำเนินอยู่ ได้มีการจัดพิมพ์รายงานรายเดือนที่ให้ข้อมูลทันสมัยในด้านกายืดอายุของมูลนิธิการยืดอายุ(The Life Extension Foundation)ในฮอลีวู้ด ฟลอริดา และได้มีการจัดพิมพ์จดหมายข่าวเกี่ยวกับการยืดอายุด้วยโดยเดิร์ค เพียรสัน กับแซนดี้ ชอว์
เรียบเรียงโดย:สุวิชญ์ ปรัชญาปารมิตา