มีเด็กชายคนหนึ่งไม่อยากไปโรงเรียน เขาจึงไปบอกกับปู่ว่าจะลาออก
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ปู่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ปู่เดินไปรินน้ำลงในหม้อ 3 ใบ แล้วนำมาวางบนเตาไฟที่เปลวเพลิงกำลังโหมแรง
ผ่านไปไม่นานนักน้ำในหม้อทั้ง 3 ก็เดือด
ปู่ของเด็กชายใส่แครอทลงไปในหม้อใบแรก ใส่ไข่ลงไปในหม้อใบที่สอง และใส่เมล็ดกาแฟลงไปในหม้อใบที่สาม
เขานั่งลงบนพื้น สายตามองไปที่หม้อทั้งสามใบ โดยที่ไม่พูดอะไร
เวลาผ่านไปราว 20 นาที ปู่ก็ดับไฟที่เตา
เขาตักแครอทจากหม้อใส่ในชาม ตักไข่จากหม้อใส่ในชามอีกใบ และตักกาแฟใส่ในแก้ว
ปู่หันไปถามเด็กชายว่า “ลองบอกปู่ ว่าหลานเห็นอะไร”
เด็กชายตอบทันควัน “แครอท , ไข่ และ กาแฟ”
ปู่บอก “ลองดูแครอทให้ดี มันเป็นยังไง”
เด็กชายบอก “นิ่มแล้วก็เละ”
ปู่บอกเด็กชายให้ลองตอกไข่
หลังแกะเปลือกออก เด็กน้อยพบว่าเป็นไข่ต้ม ภายใต้ไข่ขาวมีไข่แดงที่แข็ง
คราวนี้ปู่บอกให้พิจารณากาแฟว่าเป็นเช่นไร
เด็กชายยิ้ม พร้อมจิบกาแฟที่มีกลิ่นอโรม่าหอมกรุ่น
เด็กชายหันมาพูดกับปู่ “ผมไม่เข้าใจ ปู่ให้ผมดูของเหล่านี้ไปทำไม”
ปู่เห็นหลานชายทำหน้าตาสงสัยอย่างหนักก็อดหัวเราะไม่ได้ จากนั้นก็อธิบายว่า
“ทั้งแครอท ไข่ และเมล็ดกาแฟ ของเหล่านี้ต้องเผชิญความทุกข์เหมือนกัน นั่นก็คือ น้ำร้อน
แต่ว่าพวกมันแสดงออกต่อความทุกข์ไม่เหมือนกัน”
“แล้วหลานละเป็นแบบไหน”
“เมื่อความทุกข์ยากเข้ามาหาหลาน หลานทำอย่างไร” ปู่ถาม
หลานเป็นเหมือนแครอทใช่มั๊ย ภายนอกดูแข็ง แต่เมื่อต้องเผชิญความเจ็บปวดก็อ่อนยุ่ย สูญเสียความแกร่งไป
หลานเป็นเหมือนไข่ใช่มั๊ย ที่เมื่อเจอกับความทุกข์ยาก ภายนอกดูไม่เปลี่ยนไปเลย แต่ภายในซึ่ง
เปรียบได้กับหัวใจกลับแข็งกระด้าง
หรือหลานเป็นเหมือนเมล็ดกาแฟ ที่เมื่อเผชิญกับน้ำร้อนซึ่งเป็นความทุกข์ มันเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นน้ำร้อนกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม
ขณะเดียวกันก็ส่งกลิ่นที่หอมและให้รสชาติที่น่าหลงใหล
ถ้าหลานอยากจะเป็นอย่างเมล็ดกาแฟ เมื่อไรก็ตามที่ต้องเผชิญสถานการณ์ที่เลวร้ายซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
จงเปลี่ยนแปลงตัวเอง และทำให้สถานการณ์นั้นดีขึ้น
ตอนจบของเรื่องนี้ไม่ได้บอกว่า เด็กน้อยอยากเป็น แครอท ไข่ หรือเมล็ดกาแฟ
มันไม่สำคัญว่าเด็กคนนี้อยากเป็นอะไร
แต่สำคัญว่า เมื่อต้องเผชิญกับอุปสรรค และความทุกข์ คุณจะเลือกเป็นแครอท ไข่ หรือเมล็ดกาแฟ
ลองตอบคำถามนี้กับตัวเอง