สำหรับผู้ใส่ใจในการรักษาสุขภาพ ทั้งสุขภาพกาย และสุขภาพจิต

รังแค(Dandruff/Seborrhea/Pityriasis capitis)

เป็นเกล็ดสีขาวบนหนังศีรษะ เมื่อมีการแปรงหรือหวีผมก็จะหลุดร่วงลงมา พบเป็นได้ในคนส่วนใหญ่ พบเป็นกันมากในช่วงอายุประมาณ 20 ปีรังแค

ไม่ถือว่าเป็นโรคและไม่ใช่ความผิดปกติของเส้นผมหรือการอักเสบของหนังศีรษะในอาการที่มีขี้รังแคมาก นอกเสียจากจะทำให้เกิดความรำคาญจนเสียบุคลิกภาพ

สาเหตุ
เกิดจากหนังศีรษะชั้นบนสุดที่ตายแล้วเกิดการหลุดลอกออกมาตามธรรมชาติ และเนื่องจากผมบนศีรษะอาจจะรบกวนกระบวนการหลุดลอกของชั้นขี้ไคลจนอาจทำให้เกิดเป็นเกล็ด หรือขุยรังแคขึ้นมา ภาวะนี้มักพบเป็นมากในช่วงวัยรุ่น ซึ่งอาจเกิดจากการกระตุ้นของฮอร์โมนแอนโดรเจนและการทำงานของต่อมไขมันและอาจเกี่ยวข้องกับกรรมพันธุ์ ในผู้ที่มีรังแคมากจะมีเชื้อรา มาลัสซีเซียเฟอร์เฟอร์ มากกว่าในคนปกติ ซึ่งสันนิษฐานว่าอาจเป็นสาเหตุของการเกิดรังแค

อาการ
บนหนังศีรษะของผู้ที่มีภาวะนี้จะมีเกล็ดหรือขุยสีขาวหรือเทาเงิน ขนาดเล็กๆ อาจเป็นขุยละเอียด หรือเป็นแผ่น อาจเป็นที่บริเวณใดบริเวณหนึ่งหรือหลายแห่งบนหนังศีรษะ หรืออาจเป็นทั้งหนังศีรษะก็ได้ ลักษณะของเกล็ดรังแคจะติดค่อนข้างแน่นบนหนังศีรษะ และเมื่อแปรงผมหรือหวีผม หรือเมื่อถูกลมพัดก็จะหลุดร่วงลงมา ในแต่ละช่วงความรุนแรงของรังแคจะแปรผันไม่แน่นอนโดยไม่ทราบสาเหตุ หรืออาจมีอาการคันร่วมด้วยในบางราย

การรักษา
สระผมสัปดาห์ละ 2-3 ครั้งด้วยแชมพูที่มีตัวยารักษารังแค เช่น ซีลีเนียมซัลไฟด์ ซิงค์ไพริไทโอน น้ำมันดิน ควรสระทิ้งไว้นาน 5-15 นาที แล้งจึงล้างออก และได้ผลดีเช่นกันในการใช้แชมพูคีโตโคนาโล ซึ่งมีฤทธิ์ฆ่าเชื้อราสระผม และควรใช้แชมพูดังกล่าวไปเรื่อยๆ ถ้าได้ผล และอาจกลับมีรังแคมาได้อีกถ้าหยุดใช้

ควรสงสัยว่าอาจเป็นโรคผิวหนังชนิดอื่นๆ และควรตรวจหาสาเหตุเพิ่มเติมให้แน่ชัดในรายที่ใช้แชมพูดังกล่าวนาน 2 สัปดาห์แล้วยังไม่ได้ผล หรือหนังศีรษะมีลักษณะอักเสบหรืออาการผิดปกติอื่นๆ เกิดขึ้น

ข้อแนะนำ
อาจเป็นโรคผิวหนังอักเสบชนิดเกล็ดรังแค หรืออาการแรกเริ่มของโรคโซริอาซิส ก็ได้ในผู้ที่มีอาการรังแคที่ศีรษะแบบเรื้อรัง หรือเป็นมากกว่าปกติ หากไม่แน่ใจหรือสงสัยควรปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพื่อตรวจวินิจฉัยให้แน่ชัดและให้การรักษาที่ถูกต้องต่อไป

↑ กลับสู่ส่วนบนของหน้า