เป็นโปรแกรมการใช้สมุนไพรสูตรพิเศษมาประกอบกับการกินอาหารสดที่ปราศจากเกลือ น้ำตาลและแอลกอฮอล์เพื่อรักษาโรคมะเร็ง แต่อาหารบางอย่างก็ขัดกับตัวยาทำให้ใช้ยาไม่ได้ผล จึงมีข้อห้ามในอาหารนั้นๆ เหมือนกัน
ตัวยานี้เป็นยาที่ใช้รักษามะเร็งทั้งแบบภายใน และใช้เป็นยาทาเพื่อรักษามะเร็งภายนอกก็ได้
จากการวิเคราะห์พบว่า หลายอย่างในส่วนผสมของยาขนานนี้เป็นสมุนไพรของอเมริกาเหนือ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี และคิดกันว่ามีส่วนช่วยต้านมะเร็งได้ ตัวยาตำรับฮ็อกซีย์ประกอบไปด้วย โปตัสเซียม ไอโอไดน์(potassium iodine) อบเชย โคลเวอร์แดง(red clover) รากเบอร์ด็อก รากสติลลินเกีย(stillingia) รากต้นโพ๊ค(poke) รากเบอร์เบอริส(berberis) คาสคารา อามากรา(cascara samagra) เปลือกต้นพริคลี แอช(prickly ash) และเปลือดของต้นบัคธอร์น(buckthorn)
จากการสังเกตของ จอห์น ฮ็อกซีย์(John Hoxsey)ในปี ค.ศ.1840 ถึงเรื่องที่ม้าของเขาตัวหนึ่งเกิดเป็นมะเร็งขึ้นมา ม้าตัวนั้นได้เลือกกินพืชบางชนิดที่ขึ้นอยู่รอบๆ ฟาร์ม และต่อมาระยะหนึ่งเขาก็ได้สังเกตเห็นว่าม้าตัวนี้หายจากมะเร็งที่เป็นอยู่ เขาจึงนำพืชชนิดนั้นมาต้มแล้วกลั่นเป็นยาใช้รักษาสัตว์อื่นๆ ที่เป็นมะเร็งด้วยเช่นกัน
สูตรปรุงยาของจอห์น ฮ็อกซีย์ ได้รับการส่งทอดจากพ่อมาสู่ลูก ผู้เป็นเหลนของจอห์น ฮ็อกซีย์ คือ แฮรี่ เอ็ม. ฮ็อกซีย์ เมื่อมีอายุได้ 18 ปี ก็ได้รับมอบสูตรปรุงยานี้มาด้วย
แฮรี่ เอ็ม. ฮ็อกซีย์ ได้ก่อตั้งคลินิกรักษาโรคมะเร็งขึ้นที่ดัลลัส รัฐเท็คซัส ในปี 1920 ชื่อว่าคลินิกฮ็อกซีย์ ซึ่งเขาเป็นหมอที่มีเสน่ห์และไม่ได้เรียนมาจากสำนักไหน
ฮ็อกซีย์ได้รับอนุญาตจากวงการวิชาชีพทางการแพทย์ในระบบให้ทดสอบวิธีการรักษาด้วยสมุนไพรของเขาในปี 1924 แม้จะเกิดผลสำเร็จจากการทดสอบ แต่ในการที่เขาจะดำเนินการบำบัดรักษาด้วยยาชนิดนี้ต่อไปเขาต้องปฏิบัติตามข้อบังคับอย่างเคร่งครัด และฮ็อกซีย์ก็ได้ปฏิเสธเนื่องจากรับเงื่อนไขเหล่านั้นไม่ได้
หลังจากนั้น ฮ็อกซีย์ได้ดำเนินการขอให้ทางสมาคมแพทย์อเมริกันและสถาบันมะเร็งแห่งชาติทดสอบตัวยาของเขาเพื่อให้สถาบันเหล่านี้ รับรองให้วิธีการรักษาของเขาเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมาย แต่เขาก็ได้รับการปฏิเสธจากสถาบันเหล่านี้ แม้ว่าฮ็อกซีย์จะถูกขู่และถูกรังควาน แต่เขาก็ยังคงทำงานของเขาและรับรักษามะเร็งให้กับผู้คนต่อไป เขาถูกจับกุมหลายครั้งด้วยข้อหารักษาโรคโดยไม่มีใบอนุญาต และมีปัญหามากมายกับสมาคมแพทย์อเมริกัน
คลินิกของฮ็อกซีย์ที่รับรักษามะเร็งในดัลลัสได้ถูกวารสารของสมาคมแพทย์อเมริกันเข้าสืบสวนโดยมิได้แจ้งรายละเอียดว่าใช้วิธีการใดบ้างในปี ค.ศ.1954 จากการสอบสวนได้ข้อสรุปว่า ตัวยาของฮ็อกซีย์เป็นเพียงยาแก้ไอ เนื่องจากประกอบไปด้วยโปตัสเซียม ไอโอไดน์ ซึ่งเป็นตัวยาที่มีอยู่ในสูตรยาแก้ไอบางขนาน ในวารสารของสมาคมการแพทย์อเมริกันฉบับวันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ.1954 ได้รายงานการสืบสวนนี้ไว้อย่างย่อๆ ว่า ตัวยาของฮ็อกซีย์ “ไม่มีคุณค่าในทางรักษาโรคมะเร็งแต่อย่างใดทั้งสิ้น” และในปี ค.ศ.1960 ตัวยาของฮ็อกซีย์ก็ถูกสั่งห้ามจำหน่ายจากองค์การอาหารและยา
แต่ที่คลินิกการแพทย์นอกระบบแห่งหนึ่งในเมืองติฮัวน่า(Tijuana) ประเทศเม็กซิโก ชื่อ Bio-Medical Center ก็ยังคงมียาของฮ็อกซีย์จำหน่ายอยู่
เรียบเรียงโดย:สุวิชญ์ ปรัชญาปารมิตา